Mijn honderdste blog

In januari 2016 besloot ik te gaan bloggen.

Ik houd van schrijven, maar vind het belangrijk om het “ergens voor te doen”. Een dagboek bijhouden, of verhalen schrijven die allemaal in de bureaulade belanden heeft voor mij niet veel aantrekkingskracht. Ik schreef af en toe een artikel voor de krant en werd meerdere malen gepubliceerd. Een krant stelt als eis dat het stuk moet bijdragen aan de discussie, er moet dus altijd een link inzitten met een actuele kwestie. Verder moet het natuurlijk goed geschreven zijn. Soms kreeg ik een afwijzing, die altijd heel beleefd werd toegeschreven aan plaatsgebrek.
De eminente redacteur van BON was duidelijker:

Ik reken je stuk tot het lichte genre lifestyle. Dit kan diverterend zijn maar is wetenschappelijk van weinig waarde.

Een blog is dus een ideaal platform voor iemand zoals ik: ik ben op mijn blog niet afhankelijk van anderen, ik kan experimenteren met vorm en ik heb een kleine schare geïnteresseerde lezers. Aan dat kleine groepje heb ik genoeg, ik vind het volstrekt niet belangrijk om heel veel hits op internet te krijgen.

Vandaag verschijnt mijn honderdste bericht, een goede gelegenheid even stil te staan en te reflecteren.

Het begin

Ik had me goed voorbereid toen ik begon, ik had een paar boekjes gelezen en uitgezocht hoe het technisch in elkaar zat. Ik kwam terecht bij Xelmedia, die zorgden voor een hosted domain (Martinhoudthetbij.nl) en de installatie van WordPress. Ze rekenen hiervoor het bescheiden bedrag van 12 euro per maand en hebben een prima telefonische hulpdienst (waar ik in het begin heel veel gebruik van heb gemaakt). Je krijgt een heel aardige jongen aan de telefoon met veel kennis van zaken. Ze nemen zelfs af en toe van afstand je hele computer over als dat handig is.

Ik koos mijn thema (hoe moet je blog eruit zien?) en ben er inmiddels achter dat er wel wat beperkingen zijn. Ik kan op grafisch gebied niet veel (ik kan geen ander lettertype gebruiken dan dit, ik kan geen tabelletjes of grafieken invoegen) en er is ook een uploadlimiet.

Ook maak ik amper gebruik van SEO (Search Engine Optimization). Deze service helpt je de berichten zo vorm te geven dat ze hoog in de zoekmachines komen. Dit heeft weer als gevolg dat je site veel bezoekers trekt, belangrijk als je commerciële doelen hebt.

Ik liet mooie visitekaartjes drukken. Ik mocht ze zelf vormgeven, dus koos ik voor mijn lievelingsletter (de Gill) en als afbeelding een detail van ons glas-in-loodraam.
Op dit kaartje noem ik mijzelf publicist en blogger. Ik vond dat deze omschrijving wel op mij van toepassing was. Publicist betekent: bescheiden schrijver en ik zou mijzelf als blogger gaan bewijzen.

Ik begon naar hartenlust te posten (gemiddeld 16 keer per maand) en deed mijn best de berichten aantrekkelijk te maken met foto’s en linkjes. Ik ontdekte dat ik me helemaal geen beperkingen hoefde op te leggen: ik schreef over van alles en liet me leiden door wat me op dat moment bezighield.

Iedere keer als ik een ingeving had voor een interessante post schreef ik enkele steekwoorden op in een klein notitieboekje. Ik probeerde wat vaker mijn camera paraat te hebben voor interessante foto’s. Ik legde een map aan voor knipsels en plaatjes.

 

Gaandeweg ontwikkelde ik voor mezelf wel wat spelregels.

Wat wel?

• Mijn stukken zijn altijd persoonlijk. Ik schrijf geen scriptie, geen wetenschappelijk verhandeling, ik hoef niet volledig te zijn.
• Veel stukken hebben de vorm van een column, maar de vorm is vrij. Ze zijn bijna altijd opiniërend, maar een beetje nostalgie mag ook best.
• Het taalgebruik moet zorgvuldig zijn, de inhoud van goede kwaliteit.
• Interessante foto’s en relevante links.

Wat niet?

• In mijn introductietekst gebruik ik de analogie: een blog is een goed gesprek, op Facebook wordt gebabbeld. Posts mogen niet een te hoog Facebookgehalte hebben. (Soms kom ik gevaarlijk dicht in de buurt…)
• Geen Wikipedia rehash. Als de lezer op zoek is naar feiten moet hij die zelf zoeken.
• Geen willekeurige afbeeldingen als bladvulling.
• Geen hoge zuurgraad, (hoewel hier heel vaak aanleiding toe is!)

Reacties

Waar Facebook zijn ontstaansrecht ontleent aan het voortdurend op elkaar reageren ligt de drempel bij een blog hoger.
(Een van mijn trouwste lezers is mijn zus, zij reageerde aanvankelijk onbekommerd volop, zoals ze dat ook op Facebook gewend was. Ze is daarmee gestopt toen ik me liet ontvallen dat veel bloggers te kampen hebben met het enthousiasme van hun trouwste fan: hun moeder. De onze leeft niet meer, maar zij nam die rol goed over…)

Ik weet niet goed hoe het komt dat er relatief weinig reacties komen, ik vind het natuurlijk wel heel leuk!

Hoe lang kan een bericht zijn?

Lezen wordt voor steeds meer mensen een probleem. Je vindt bij sommige onlinepublicaties in de zijbalk een vermelding van de tijd die nodig is om het stuk te lezen. Je kunt dan zelf beslissen of je die tijd gaat nemen.

Ik ben niet van plan mijn lezers op deze wijze behulpzaam te zijn, ik ga er natuurlijk van uit dat al mijn posts zo interessant zijn dat iedereen ze ademloos uitleest.
(De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik zelf liever van papier dan op scherm lees…)

Hoe nu verder?

Ik vind het nog steeds heerlijk om te schrijven en denk dat mijn blog nog wel een tijdje zal bestaan. Ik weet niet of ik het vol zal houden iedere maand 16 berichten te plaatsen.
We gaan binnenkort drie weken met de caravan weg, ik denk dat ik in die periode niet zal posten.

Waarom word je geen schrijver?

Als je veel schrijft denk je er ook weleens aan of je het niet voor je brood zou willen/kunnen doen.

Nog afgezien van de vraag of iemand je zou willen publiceren is er de kwestie van kwaliteit.

Na 100 blogs ben ik erachter dat schrijven toch vooral een kwestie is van hard werken en veel schrappen. Af en toe heb ik een passage geschreven die ik zelf echt goed vond, of mooi. Als ik al mijn stukken op dit niveau zou willen brengen zou ik er veel meer tijd in moeten steken dan nu, ik zou voortdurend moeten herschrijven.

Daar ben ik te lui voor, er schuilt dus niet een echte schrijver in mij, maar wel een bonafide blogger!

Ik bedank hierbij mijn trouwe volgers  en spreek de hoop uit dat zij mij nog lang zullen lezen.

Totaal aantal bezoeken tot vandaag: 2535
Meest gelezen bericht: 59 keer (kleine criminaliteit).
Aantal reacties: 43