Ouderenzorg

Mijn tante is in het ziekenhuis opgenomen omdat ze was gevallen. Mijn oom kan niet alleen in hun huis blijven, voor hem is een plaatsje gevonden in een gezondheidscentrum.
Hij is bijna 86, heeft moeite met spreken en zit in een rolstoel. Hij kan als het moet even overeind, maar staat dan heel wankel op zijn benen.

Ik heb niet veel verstand van ouderenzorg, maar ik heb de indruk dat hij niet goed verzorgd wordt.

Ik ben een aantal keren bij hem op bezoek geweest en heb het volgende geconstateerd:

• Er is een discrepantie tussen wat de verpleging vindt dat mijn oom zelf kan doen en zijn eigen opvattingen daarover. Zij gaan ervan uit dat hij veel nog zelf kan, ik betwijfel of dit klopt.
• Toen ik de tweede keer bij hem kwam zat hij op de wc, de deur naar zijn kamer en naar de wc stonden wijd open. Hij had gebeld om hulp (hij heeft een hanger met een knopje om zijn nek hangen), maar die arriveerde pas na een kwartier. Ik schat dat hij 20 minuten op de wc heeft gezeten.
  Toen de verzorgster binnenkwam zei ze dat ze straf verdiende omdat ze mijn oom een beetje vergeten had.
• De kamer is tamelijk spartaans: wel een televisie, maar geen telefoon. Er is niet veel leven op de gang, er komt niet vaak iemand langs. Mijn oom heeft niet veel aanspraak en is eenzaam.
• Er is geen knopje op de kamer waarmee de patiënt de aandacht van een verzorger kan trekken. Het knopje dat om de hals gedragen wordt staat in contact met een modem. Het signaal wordt via een telefoonlijn naar een landelijk meldpunt geleid. Een elektronische stem moet mijn oom geruststellen: “Maakt u zich niet ongerust, er komt iemand aan”. Via dat centrale meldpunt wordt kennelijk de verpleegkundige in het verzorgingshuis op de hoogte gesteld. Omslachtig en tijdrovend. De responstijd is lang. Mijn oom zegt dat hij tien minuten voor hij naar de wc moet moet waarschuwen, anders zijn ze te laat. Ik was erbij dat hij hoge nood had, het duurde heel lang voor er hulp was, het was een onwaardige toestand.
• Toen mijn oom klaar was met het wc-bezoek liet de verzorgster hem in zijn onderbroek weer de kamer ingaan. Ze vertrok, ik heb hem in zijn pyjamabroek gehesen.
• Hij heeft pas na een week voor het eerst zijn tanden gepoetst.
• Na anderhalve week had hij voor het eerst gedoucht. Hij wordt wel gewassen, maar hij zegt dat dit niet zorgvuldig gebeurt.
• Zijn bloeddruk is niet een keer gemeten, dit was hij wel gewend bij de wijkverpleging.
• Hij heeft oogdruppels nodig vanwege glaucoom, die zouden er maandag zijn, ze zijn er nog niet. Hij heeft veel last van zijn ogen.
• De eerste keer mocht hij voor het avondeten kiezen uit twee menu’s. Sedertdien krijgt hij die mogelijkheid niet meer. Er wordt voor hem beslist. Het eten zag er goed uit, maar afgelopen zaterdag vond ik het nogal karig: twee witte broodjes zonder boter met twee kroketten en een schaaltje appelmoes.
• Mijn oom vertelt dat hij grote moeilijkheden heeft zijn pillen door te slikken. Hij heeft een droge mond en krijgt ze niet weg. Als hij dit zegt krijgt hij als reactie: “dan maar niet”.
• Hij moet vaak lang blijven liggen in een nat bed.

Mijn oom maakt zich grote zorgen over zijn toekomst. Zal hij nog terug kunnen keren naar huis? Zal hij nog samen kunnen wonen met zijn vrouw?

Niemand weet het, de kans lijkt klein. Mijn tante heeft een blessure aan haar heup, weegt nog maar 45 kilo en is behoorlijk aan het dementeren.

Ik heb bewust niet de naam genoemd van het gezondheidscentrum. Ik heb een aantal zaken uit de tweede hand, ik weet niet zeker of mijn oom alles naar waarheid vertelt. Opgemerkt moet worden dat hij geen makkelijke man is.

Desondanks lijkt mij dat er toch wel sprake is van onvoldoende zorgkwaliteit. De problematiek is landelijk, en wordt alleen maar groter.

Ons aller voorland…….