Ondertussen op het Provinciehuis

Op 9 april schreef ik voor het laatst over Provinciale Staten Flevoland, waarvan ik lid ben.

Ik voorspelde interessante tijden en kreeg geen ongelijk.

Een aantal constateringen en observaties.

We hebben inmiddels inderdaad een knetterechts college, waar op 1 november ook een nieuwe commissaris bij zal komen. 7 rechtse witte mannen waarvan er maar één nog geen 50 is.

Mijn stemverklaring, waarin ik aangaf tegen alle kandidaat-gedeputeerden te zullen stemmen omdat ik ernstige bezwaren heb tegen PVV- deelname en het feit dat het college volstrekt geen afspiegeling vormt van de Flevolandse bevolking wekte veel woede op van BBB-zijde.

Ik verstoorde het feestje (de familie van de nieuwe gedeputeerden was aanwezig) en een van de nieuwe gedeputeerden voelde zich gediscrimineerd (met betrekking tot ras en leeftijd).

Urk is sterk vertegenwoordigd. Het lijkt erop dat de tijd voor volksvertegenwoordigers uit dat dorp zo’n vijftig jaar heeft stil gestaan.

Het politiek systeem waarin een college is geformeerd dat altijd op de meerderheid van de stemmen mag rekenen leidt bij mij tot twijfel over het functioneren van de democratie. Zolang de statenleden van de coalitiepartijen de fractiediscipline handhaven krijgt de oppositie geen poot aan de grond en zit er eigenlijk een beetje voor Jan Doedel bij.

Daarbij komt nog dat er strenge en rigide vergaderregels zijn die moeten voorkomen dat de vergaderingen teveel uitlopen.
Ze helpen niet zoveel op dat gebied en leiden er vooralsnog toe dat sommige statenleden heel vaak aan het woord zijn en andere amper. Het lijkt erop dat er meer regels zijn die je de mond snoeren dan regels die je uitnodigen je mening te geven.

We zijn er in de fractie van GroenLinks ook nog niet helemaal uit hoe we de komende tijd gaan optreden. Er is de variant waarin we ons gedeisd houden en constructief opstellen. Wellicht krijgen we dan in de toekomst een uitnodiging om mee te doen.
Het alternatief is veel lawaai maken en ons behoorlijk kritisch opstellen. Voortdurend het linkse geluid laten horen en hiermee de publieke opinie mobiliseren.

Ik ben vaak op het Provinciehuis om mee te doen aan colleges in het kader van de Statenakademie, deel te nemen aan werkgroepen en om te vergaderen.
Daarnaast mag ik af en toe ook optreden als commissievoorzitter, wat me prima bevalt. Ik mag dan op de plek van de commissaris zitten en de deelnemers het woord geven of juist ontnemen. Ik krijg geweldige ondersteuning van de aardige griffier naast me.

Gemengde gevoelens dus, maar wel leuke ervaringen (contacten met collega’s, werkbezoeken, sociale activiteiten en samenwerken met de PvdA).
Ik ben nog bezig tot 19 juli, dan is het vakantie. Pardon: reces.

De nieuwe commissaris van de koning, Arjen Gerritsen.