Terschelling in Corona-tijd is wel wat saaier dan normaal. Alle evenementen zijn afgezegd, we konden derhalve niet bridgen en evenmin concerten bezoeken.
Toch hebben we er drie heerlijke weken doorgebracht.
Veel fietsen dus, genieten van de natuur en je bezighouden met activiteiten waaraan geen andere mensen tegelijkertijd deelnemen.
We hadden natuurlijk voor voldoende lectuur gezorgd, we hebben er beiden wel een metertje doorgejaagd. Heerlijk.
Er was ons ter ore gekomen dat er in de duinen ter hoogte van Formerum interessante beelden te zien waren, die een plekje hadden gekregen in een van de talrijke oude bunkers die Terschelling rijk is. Een plaatselijke kunstenaar was op het idee gekomen iets te doen met een grote berg bakstenen die hij daar had aangetroffen.
Na een eerste mislukte poging (we waren niet ver genoeg van de gebaande paden afgeweken) vonden we ze.
Een man en vrouw zitten ontspannen in de raamopening, hun hond zit verderop.
Ik moet denken aan de prachtige baksteen-beelden waarmee architecten van de Amsterdamse School woningen in Amsterdam gedecoreerd hebben. Ze zijn daar ook vaak op bruggen te vinden.
Het is mogelijk dat niet iedereen hier meteen een trouwe viervoeter in herkent, maar voor mij is er geen twijfel aan.
Dit blog mag op ruime belangstelling rekenen, maar het aantal lezers zal wel niet zo hoog oplopen als bij het Facebookbericht over dit onderwerp dat mijn echtgenote plaatste. Ze kreeg honderden likes en reacties, verreweg de meeste positief, hoewel er ook iemand was die het maar onzin vond dat “de natuur op deze manier weer ontsierd wordt”.
Ik heb bewondering voor de kunstenaar die zoveel moeite heeft gedaan op zo’n afgelegen plek iets moois te maken en hoop dat veel mensen een kijkje gaan nemen.
In eerste instantie dacht ik oh, misschien is een v/d jongens op bezoek geweest en heeft deze leuke foto van Greet & Martin kunnen maken! 😉
Vis-a-vis de stomme opmerking of greets facebook: er zijn altijd van die saaie pieten die alle net-iets-andere dingen zullen afkraken. Er staat boven op het dak van een van die winkels van Blackwells in Broad Street een Anthony Gormley figuur en iemand zei tegen me what a monstrosity as it’s not classical and historical and therefore not in keeping with Oxford! Now I may not be Gormley’s greatest fan or indeed no fan at all but tssss what a reason to diss something! But such moaners quite happily defend the existence of Rhodes House and numerous other “celebrated heroes” of oppression, colonialism and slavery, etc etc. Yeah, classic(al) indeed – don’t get me started! 😉
oh jee – ik zag de foto en dacht natuurlijk meteen “De poeperd”! en tja natuurlijk: you can take the girl out of Nederland but you can’t take Nederland out of the girl! 😉
Mooi Martin. De beelden doen me idd denken aan de Amsterdamse school. Ik zat in het schip op de kleuterschool den daar zie je dit ook. Ben ook benieuwd wat jullie gelezen hebben. Ik lees nu De herinnerde soldaat. Een aanrader.
We have out own Gormley in Lelystad. Guess what they call him!! https://www.tripadvisor.com/LocationPhotoDirectLink-g188560-d8525247-i321836718-Exposure-Lelystad_Flevoland_Province.html
I rather like him because of the scale. Also because the artist used material that is common in the Dutch landscape and is used for electricity pylons.
Gerda, ik heb gisteren het boek: All the light we cannot see, van Anthony Doerr. Prschtig!
https://www.tripadvisor.com/LocationPhotoDirectLink-g188560-d8525247-i321836718-Exposure-Lelystad_Flevoland_Province.html
Ja prachtig. Die heb ik ook gelezen.