Confucius heeft gezegd dat een man in zijn leven een boom moet planten, een zoon moet verwekken en een boek moet schrijven.
Ik ben al aardig op weg. Toen we in ons huis kwamen wonen plantte ik er een pijnboompje van ongeveer 1.50 m voor. Nu is de boom hoger dan het huis.
Ik kreeg twee prachtige zonen, mijn grootste levensvreugde.
Maar met dat boek wil het niet zo vlotten.
Het ontbreekt me in de eerste plaats aan inspiratie, daarnaast lijkt het me een enorm gedoe: schrijven, opsturen naar een uitgever en keer op keer afgewezen worden.
Een echte schrijver is bereid veel teleurstellingen te incasseren, weet van geen opgeven en luistert goed naar kritiek. Hij is bereid keer op keer aan zijn zinnen te schaven en begint desnoods opnieuw.
Ik beantwoord niet aan dat beeld. Ik vind het stom als men mijn ingezonden stukken niet plaatst (their loss!) en de keren dat een redacteur zich met mijn teksten meende te moeten bemoeien accepteerde ik dat volstrekt niet.
Mijn methode bestaat er uit dat ik lang over een onderwerp nadenk, de tekst in mijn hoofd voorbereid en dan als het moment rijp is voor de computer ga zitten. De woorden en zinnen komen er dan vrij snel uit, ik maak dankbaar gebruik van de spellingcontrole (zo sloeg ik zojuist in het woordje dankbaar de n aan in plaats van de b, waar Word mij onmiddellijk op opmerkzaam maakte door middel van rode kringeltjes) en lees de tekst een keer goed door. Ik pas hem hier en daar nog een beetje aan en dan is hij klaar.
Ik steek mijn energie vervolgens liever in een nieuw verhaal dan in het editen van iets wat al af is.
Ik ben me ervan bewust dat ik met deze instelling nooit zou kunnen functioneren in een redactie en er nimmer een boek zal verschijnen met mijn naam op de cover.
En daarom ben ik gaan bloggen! Hiermee heb ik volledige vrijheid en kan ik schrijven hoe ik wil en waarover ik wil. Leve het internet!
Een boom, een zoon en een blog
Zou Confucius, als hij geweten had wat bloggen is, ook gezegd kunnen hebben dat een man een boom, een zoon en een blog moet produceren?
Ik betwijfel het. Een boek is een boek: een stapel papier met een band eromheen.
Hoe komt het toch dat iets wat alleen in digitale vorm bestaat, zoals muziek en teksten die je kunt downloaden niet echt als bezit telt?
Als ik mooie muziek hoor wil ik graag de CD bezitten en als ik geïnteresseerd ben in een artikel, of in een boek, wil ik het van papier lezen en niet van het scherm. Ik wil het in mijn hand kunnen houden.
Mijn kast puilt uit van de honderden DVD’s die ik gekocht heb.
Je iets eigen-maken
Ik kwam deze passage tegen in een boek van Guus Kuijer*:
Wanneer je een kind dat nog niet kan lezen herhaaldelijk een van de schitterende boekjes van Dick Bruna voorleest, zul je merken dat het boos wordt wanneer je ook maar één zin verandert of overslaat. Het kind heeft zich namelijk het verhaal eigen gemaakt. Het is zijn verhaal geworden. Verander je het, dan onteigen je het.
Een klein kind vat een verhaal niet op als iets dat is gemaakt, maar als iets dat ís en er altijd is geweest en moet blijven zoals het was.
Dit komt mij heel bekend voor. Als ik een mooi stuk muziek hoor dan vind ik de uitvoering die ik het eerst beluisterde, (meestal de studioversie), de enige echte. Andere artiesten kunnen niet tippen aan de originele uitvoerder en zelfs live-uitvoeringen klinken verkeerd.
Neem nou Me and Bobby McGee, er gaat toch niets boven de prachtige uitvoering van Janis Joplin op de LP Pearl?
Je zou kunnen zeggen dat alle blogs die ik geschreven heb het equivalent zijn van een boek, en dat ik van Confusius dus dood mag gaan, maar het knaagt toch. Een boek is een boek en een verzameling enen en nullen op internet is niet hetzelfde.
Zolang de teksten alleen digitaal te lezen zijn tellen ze niet echt mee.
Betty the Book Machine
Toen ik in the American Book Centre op Betty the Book Machine stuitte was mijn interesse gewekt.
Betty staat in Amsterdam, haar zusje (Bettytoo) in Den Haag en maakt van jouw verzamelde teksten een echt boek, waar je bij staat!
Ik bezocht de site en keek verlekkerd toe hoe een boek uit Betty gleed, in de handen van de schrijfster. Een boek met een gekleurde cover, mooi gelijmd en met een eigen ISBN nummer.
Ik pleegde een beetje research en ontdekte dat je waarschijnlijk niet meer dan €100 betaalt voor je eigen boek! Stel je voor!
Een blik in de toekomst
Er is bezoek. We hebben een goed gesprek, we hebben het op een gegeven moment over boeken. “By the way, wist je dat ik er ook een geschreven heb?” Je loopt naar de boekenkast en trekt er achteloos een boek uit. “Kijk maar”.
Op naar het Boekenbal!
Heb ik wat met Confusius?
Nou nee, ik heb zelfs eigenlijke een hekel aan aforismen. Maar soms zijn ze handig als kapstok.
*Guus Kuijer: Hoe word ik gelukkig? blz 45.
https://www.abc.nl/betty