Over vliegen

Het is een actueel vraagstuk: hoe sta je tegenover reizen per vliegtuig?
We weten inmiddels dat vliegtuigen verantwoordelijk zijn voor een groot gedeelte van de luchtvervuiling.

We weten ook dat kaartjes soms krankzinnig goedkoop zijn en dat dit mogelijk is omdat luchtvaartmaatschappijen geen belasting hoeven te betalen op de kerosine.

Toch zijn heel veel mensen gek op reizen en het vliegtuig biedt natuurlijk geweldige mogelijkheden op dat terrein.

Ik ben inmiddels zo ver, dat ik in ieder geval nooit een belachelijk kort tripje zal maken (weekendje New York) en heel zorgvuldig alternatieven onderzoek: kan ik niet met de trein reizen, of met de boot?

De eerlijkheid gebiedt mij hierbij te vermelden dat ik eigenlijk ook helemaal niet van vliegen houd: er komt erg veel stress bij kijken (mis ik mijn vlucht niet?), je moet vaak heel lang wachten in een uiterst on-inspirerende omgeving en dan zit je vervolgens urenlang verkrampt met wildvreemde mensen in claustrofobische omstandigheden terwijl je met een gruwelijke snelheid door ijskoude lucht voortijlt, vaak boven zeeën waarin je het geen minuut zou uithouden. De motoren moeten het blijven doen, de romp moet intact blijven, en de piloten moeten hun vak beheersen, anders ben je reddeloos verloren.

Geef mij de trein maar.

De Volkskrant plaatste een brief van een mevrouw uit Monnickendam, die van vliegen houdt en vindt dat ze de schade aan het milieu voldoende compenseert met een verstandige levensstijl.

Het mooi Engelse woord smug is volkomen op haar van toepassing. Ze slaapt vast erg goed ’s nachts en is heel tevreden met de briljante wijze waarop ze mileuzeveraars op hun plaats gezet heeft.

Mij ontlokte dit domme epistel niet meer dan een diepe zucht, een andere lezer zag kans haar prachtig ironisch van een weerwoord te voorzien. Hulde, Frank Olthuis!