Postzegels 2

Ik schreef ongeveer een jaar geleden over mooie postzegels die ik had gekocht. Het ging om een setje ontworpen door Jan van Krimpen dat na de tweede wereldoorlog in gebruik kwam.

Zelf nog meegemaakt

Ik was er van overtuigd dat ik als kind deze postzegels regelmatig op post had aangetroffen. Zo stond me bij dat ik eens een met een van Krimpenpostzegel gefrankeerde verjaardagkaart van mijn grootmoeder had ontvangen, die ze geadresseerd had aan “Den Jongenheer Martin”. Ik vond dat wel chique en was ervan overtuigd dat mijn oma beter klassenbewustzijn had dan, bijvoorbeeld, mijn klasgenootjes.

Ik kwam die kaart toevallig weer tegen. Als ik het poststempel probeer te ontcijferen kom ik op het jaartal 1969. Hij moet gestuurd zijn ter ere van mijn 14^e verjaardag.
Maar er zit helemaal geen bijzondere postzegel op en ook de tenaamstelling is heel gewoontjes.
Ik moet me maar troosten met de prachtige afbeelding die mijn beppe koos:

Blijkbaar kan je door je eigen geheugen in de maling worden genomen.

Snailmail

Wie stuurt in de 20e eeuw overigens nog een brief of een kaartje?
Mijn zoon had enige jaren terug het plan opgevat iemand met een echte brief te verblijden. Toen ik de enveloppe zag ontdekte ik dat hij de naam en het adres van de ontvanger keurig in de rechterbovenhoek van de enveloppe geschreven, op de plaats waar de postzegel zou moeten worden geplakt.

Nog niet alles is verloren

Ik citeer hierbij een prachtige passage uit een van de columns van Guus Luijters in het Parool:

Bij zo’n oranje brievenbus kregen een stuk of acht peuters in parmantige jasjes brievenbusles van hun juf. De juf was niet ouder dan zesentwintig schatte ik. Het mocht dus haast een wonder heten dat zij nog wist wat een brief was en dat je hem om hem ergens heen te sturen in een brievenbus moest doen.
Zou ze weten dat er een postzegel op moet, bedacht ik, zorgelijk als ik nu eenmaal ben. En waar je zo’n postzegel kopen kan? En kregen de kinderen wel een cijfer?
Nadat de laatste peuter opgetild was om in de gleuf van de brievenbus te kijken vervolgde het groepje huppelend en kwetterend zijn weg.

Lijm is lekker

Het gaat trouwens niet goed met mijn mooie oude postzegels. Een papiervisje heeft zich vergrepen aan de postzegel van 1 cent. Je kunt zien dat het een bescheiden beestje is want hij beperkt zich tot de laagste denominatie, maar fraai is het niet.
Ik heb maar een nieuw setje gekocht, hopelijk laat hij dit met rust.