Bijgehouden

Aan het begin van het nieuwe jaar zit ik nog met wat dingen die bijgehouden moeten worden. Ze hebben onderling niet zoveel met elkaar te maken, maar verdienen toch aandacht.

Regelmatig verschijnen kleine advertenties in de Volkskrant die mij iedere keer weer verbazen. Zo is er een meneer in Hendrik Ido Ambacht die al jaren achter elkaar meedeelt dat hij gaat stoppen en zijn resterende voorraad tapijten voor een habbekrats van de hand doet. Hij gebruikt een schijnbaar met de hand geschreven mededeling, waaruit we moeten opmaken dat het hier echt niet gaat om een gehaaide zakenman, maar om een vermoeide 80-jarige die rust zoekt.

In deze advertentie vertelt hij ons dat elke klant die een tapijt koopt kans maakt op €100.000. We kunnen ons de vraag stellen welk verdienmodel ten grondslag ligt aan het toekennen van 90% korting, het afzien van BTW en het uitkeren van een groot geldbedrag aan een van je bezoekers.

 

Mocht ik op zoek zijn naar een nieuwe partner, dan is het heel geruststellend als ik weet hoe de bemiddelaar eruit ziet. Ik begrijp dat het uit privacy-overwegingen niet gewenst is dat een foto van de huwelijkskandidaat wordt gepubliceerd, maar welke meerwaarde een portret van de matchmaker heeft ontgaat mij.
Zal ik bij mijn eerstvolgende restaurantbezoek vragen om een foto van de kok in plaats van het menu?

 

 

 

 

 

Ik kan me inschrijven voor een cursus daytraden. Deze wordt aangeboden in een van de Valk-hotel en ik mag voor half geld iemand meenemen. De leraar is Rob Wessels, ook al over de 80, die wordt geassisteerd twee traders: Robbin en Adam. Wessels kijkt altijd heel guitig en rondom Sinterklaas heeft het drietal zich uitgedost als Sint en zijn Pieten. Roetveegpieten, want je moet wel met je tijd meegaan.We zullen leren hoe je geld uit de markt haalt. Dat vind ik een intrigerend gegeven. Je krijgt ook een handelsrobot, wat dit inhoudt is mij niet helemaal duidelijk.

Wanneer ik zie dat Robbin een volstrekt overbodige b bevat gaan mijn gedachten uit naar de ouders die deze spellingsvariant bedacht hebben. Waren ze bang dat de o een te lange klank zou worden als ze de b niet verdubbelden? Of wilden ze vermijden dat mensen naar analogie met de vervoeging leeuw-leeuwin zouden denken dat ze te maken hadden met een meisjes-Rob?

Robbin is bijna net zo erg als Rop.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De gemeente Almere heeft beleid gemaakt met betrekking tot het onderhoud van de waterwegen. Ik zie regelmatig bergen rommel op de kant liggen, er zitten altijd wel een paar fietsen bij. Een grote grijper hapt in het water en komt weer boven met een lading rotzooi. We hebben hier te maken met de activiteiten van Dienst A.
Voor het weghalen van de troep is Dienst B verantwoordelijk. Om de een of andere reden komt Dienst B pas vele dagen nadat Dienst A zijn werk heeft afgerond in actie.
Dienst B heeft meestal niet zoveel te doen, omdat passanten de tussenliggende periode periode goed hebben benut: ze hebben alles weer terug in het water gegooid.
Er is hier sprake van een diepgeworteld verlangen dat iedereen kent: iets in het water gooien en dan luisteren naar de plons. (Als kind moest ik over het Kippenbruggetje naar de zondagsschool lopen. Ik moest mij tot het uiterste bedwingen om niet het dubbeltje dat ik meegekregen had voor de collecte over de brugleuning te gooien. Later gebeurde hetzelfde met mijn fietssleutel).
Misschien is de start van het nieuwe jaar een mooie aanleiding voor beide diensten eens met elkaar in overleg te treden?

 

Ik blijf me verwonderen over frequente gebruik van uitdrukkingen die bij nadere beschouwing een wonderlijke lading hebben:
In een winkel: dat wordt dan €12,50. (Waarom wordt het €12,50? Dat is het toch al?)
In een andere zaak: dan mag u daar betalen. (Is hier sprake van vrijwilligheid? )
In een rouwadvertentie: we gaan hem vreselijk missen. (Vanaf wanneer? Missen jullie hem nu al niet?)
In het Journaal stelt men de volgende vraag aan de verslaggever die voor de gelegenheid in de regen voor een verlaten pand staat: hoe groot was de verslagenheid bij de mensen? (De vraag sluit het antwoord dat niemand van slag was al uit. Er wordt alleen gevraagd naar de omvang; het antwoord is al bekend: heel groot!)

Ten slotte: de nieuwe commissaris van de koning verduidelijkt in de laatste vergadering van 2023 nog even de regels van het debat. Mijn zeer gewaardeerde collega Roelf Raterink van de PvdA spreekt over de teelt van bloembollen en de schadelijke effecten hiervan. Hij richt zich (uiteraard) tot de tien leden van de BBB die recht tegenover het spreekgestoelte zitten. Maar dat mag niet…. Kijk maar even mee
Dit is een videofragment 

Toen ik Roelf leerde kennen hoorde ik dat hij uit Dronten kwam. Dat verbaasde mij enigszins, omdat hij toch wel behoorlijk regionaal klonk. Ik heb vrienden in Dronten wonen die helemaal niet zo praten…. Later begreep ik dat hij van geboorte een Drent is. Vandaar.

Een van de boeren reageerde op Roelf’s woorden en memoreerde dat zijn opponent een groot liefhebber is van de jacht. Hij sprak dus als boer tegen een jager. De voorzitter rondde het onderwerp af met de mededeling dat we nu de boeren en de jagers gehad hadden, het wachten was nog op de verzamelaars. Grappige man, die nieuwe CvdK.