Ik las In Europa van Geert Mak enkele jaren geleden en was er heel enthousiast over.
Toen bleek dat er een vervolg kwam nam ik mij daarom natuurlijk voor dit zo snel mogelijk aan te schaffen.
Ik heb Grote verwachtingen inmiddels uit en het was geen teleurstelling.
In 14 hoofdstukken vervolgt Mak zijn verhaal nadat hij bij de eeuwwisseling gestopt was. Hij schrijft over de eerste twintig jaren van de 21e eeuw en eindigt bij het heden (hij neemt de opkomst van Trump en de Brexit nog mee).
Mak beschrijft de gebeurtenissen en schuwt ook niet er regelmatig een persoonlijke noot in te laten klinken.
Hij bezoekt vrienden in Europa die hij eerder ook al aan het woord liet. Hoe is het nu met hen? Hoe hebben ze de laatste twintig jaar ervaren?
Het viel me op dat ik veel zaken die Mak aanroert herkende. Ik herinner me dat er in het nieuws volop over gepraat werd, maar het was nu voor het eerst dat ik alles overzichtelijk gepresenteerd kreeg, voorzien van deskundig commentaar en geplaatst in een bredere context.
Op zo’n moment realiseer je je dat je braaf elke dag de krant kunt lezen en het Journaal kunt kijken en dat erg veel je toch nog ontgaat. Geschiedenis is ook lastig te begrijpen als je er midden in zit.
Een voorbeeld: ik heb me nooit gerealiseerd hoe dicht we tegen een echte crisis, misschien zelfs wel ineenstorting hebben gezeten tijdens de financiële crisis van 2008.
Je las over banken die dreigen om te vallen, financiële reddingsplannen en eisen die gesteld werden aan landen die op hulp waren aangewezen. Maar je eigen kleine leventje ging door en je dacht dat alles wel op z’n pootjes terecht zou komen.
De grote kracht van Mak is, naast zijn persoonlijke toon, dat hij alle informatie met elkaar verbindt en steeds laat zien hoe alles paste in de grote geschiedenis van het verenigd Europa.
Op een enkel punt zaagt de schrijver wel erg dikke planken. Zo stelt hij de onderwijssituatie in zijn Friese woonplaats wel wat simplistisch voor: zijn vriend de onderwijzer functioneerde geweldig, maar werd flink tegengewerkt door leidinggevenden die het geld niet ten goede lieten komen van de leerlingen maar er dure etentjes van betaalden. En dan stelden ze ook nog een directeur aan die geen Fries sprak…
Voor mij was het een eye-opener te lezen welke geweldige rol Duitsland heeft gespeeld in de vluchtelingencrisis. Ik wist dat natuurlijk van het “Wir schaffen das” van Merkel, maar heb me onvoldoende gerealiseerd hoe fantastisch grote delen van de Duitse bevolking zich hebben opgesteld. Het maakte indruk op me toen ik las dat er 6000 mensen bijeen waren geweest op een protestbijeenkomst tegen migratie, maar dat er enkele dagen een tegenmanifestatie was met 65.000 deelnemers. #wirsindmehr.
Ik schreef al eerder over de televisieserie die nu nog loopt: interessant, maar de betrokkenheid van Geert Mak is wat mij betreft onduidelijk (in ieder geval lang zo groot niet als bij de eerste serie).
Grote verwachtingen van Geert Mak 9
Dank je Martin. Ga toch maar eens lezen.