Twee kleine vrouwtjes

We zagen drie seizoenen van de Serie Victoria, waarin de hoofdrol wordt gespeeld door de actrice Jenna Coleman, die slechts 1.60 meet. Het schijnt dat de echte Victoria ook erg klein was, vandaar.

De serie is niet slecht, maar kan niet tippen aan dat andere recente koningsdrama The Crown.
De kostuums zijn prachtig (dat vrouwen geen corset meer willen snap ik heel goed, maar waarom zijn vrouwen ooit opgehouden met het dragen van zulke prachtige jurken?) en ook de kapsels.
De decors en verdere aankleding zijn wat minder, ook het aantal figuranten houdt niet over.
Op de een of andere manier is het voor de makers moeilijk de grandeur en majesteitelijkheid van Victoria te laten zien terwijl die toch wel indrukwekkend moet zijn geweest: ze was heerseres van een gigantisch wereldrijk en Engeland was in die tijd nog volop een standenmaatschappij.
Dit geldt volstrekt niet voor haar opvolgster in The Crown. Daar is Elizabeth op en top de vorstin, geen twijfel over mogelijk.

We ontdekken dat het Engelse koningshuis in die tijd nauwe banden onderhield met andere (Duitse!) vorstenhuizen in Europa, iedereen kende elkaar en het lot van de Franse koning en de Duitse keizer ontging Victoria dus niet.
Echtgenoot Albert was van Duitse huize en dat blijven we de ganse serie horen. Engels met een Duits accent is al niet zo prettig en als het dan ook nog uitgesproken wordt door een Engelse acteur (die geen verstand heeft van wat Duitsers moeilijk uit te spreken vinden) gaat het behoorlijk irriteren.
Victoria ontwikkelt een soort aardappel achter in haar keel, waarschijnlijk om daarmee cachet aan haar verschijning te geven, ook dat is op een gegeven moment niet fijn meer om te horen.

Een mager zesje dus, vooral omdat we steeds aan The Crown moeten denken….

We zagen nog een kleine actrice aan het werk, Shira Haas in Unorthodox, een prachtige serie op Netflix. Ze speelt Esty, een jonge vrouw die ontsnapt aan het beklemmende Joods-orthodoxe milieu waarin ze opgroeide.
Het acteren is fantastisch (er wordt heel veel Jiddisch gesproken), de verhaallijn realistisch en goed uitgewerkt en de decors en kostuums zijn heel erg goed.
De afleveringen spelen afwisselend (via flashbacks) in New York en in Berlijn. Deze laatste stad hebben we onlangs bezocht, dus er was veel blije herkenning.
Ik vond vooral de uitwerking van de cultuurclash indrukwekkend. Het is anno 2020 kennelijk nog heel goed mogelijk in volstrekte afzondering je eigen cultuur vast te houden en Middeleeuwse gebruiken en gewoonten te hanteren alsof secularisatie en emancipatie nooit bestaan hebben.

 

Deze serie verdient een negen en een half.

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Gezien

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.