Zelfredzaamheid

In de onvolprezen serie Schuldig, die enkele maanden geleden werd uitgezonden door de VPRO maakten we kennis met een aantal inwoners van Amsterdam Noord die met moeite het hoofd boven water kunnen houden.

Zij hebben te maken met bureaucratie, schuldeisers en deurwaarders. Sommigen zijn aangewezen op de voedselbank.

Elke keer als ik geconfronteerd word met de eisen die het leven in een maatschappij als de onze stelt, vraag ik me af hoe mensen het redden die wat lager op de maatschappelijke ladder staan. Ik heb het hier over alle regels waaraan we ons moeten houden en de formulieren die we moeten invullen.

Ik heb goede scholing ontvangen en snap desondanks veel formulieren niet.
Tot nu toe ben ik zo slim geweest me geen schulden op de hals te halen door weerstand te bieden aan alle verleidingen en me goed aan allerlei deadlines te houden.
Ik heb veel begrip voor mensen die wel grote financiële problemen hebben gekregen. Er hoeft niet zo heel veel te gebeuren om je aan de grond te laten lopen…

Welke rol speelt onze liberale regering?

Sheila Sitalsing schreef een goede column in de Volkskrant van 26 april:

De boven ons gestelden zijn er dol op: de zelfredzame mens. De mensensoort die keihard de beste deal voor zichzelf uitonderhandelt met de dokter en de zorgverzekeraar. Die zich nimmer een woekerpolis in de maag laat splitsen of zich anderszins laten oplichten door die keurige lui van AEGON of Nationale Nederlanden of de ING. Die altijd alle enveloppen met absurde oekazes van de overheid op tijd openmaakt en nooit een boete laat verslonzen tot onbeheersbare proporties.

Ze rekent af met een overheid die het heeft over zelfredzaamheid en zelfregie.

De eigenkrachtideologie, die dit decennium woest om zich heen heeft gegrepen, lijkt prettig te bezuinigen, totdat al die mensen op eigen kracht in de schuldhulpverlening belanden, of huilend op televisie bij Antoinette Hertzenberg.

Ze citeert ook de Ombudsman, die herinnert aan de 2,5 miljoen mensen die laaggeletterd zijn, niet kunnen rekenen of geen computer kunnen bedienen. “Het stellen van eisen aan burgers waarvan vaststaat dat zij daaraan niet kunnen voldoen is onbehoorlijk”, zegt hij.

Uit een WRR-rapport:

Deze regels zijn ingewikkeld, de bureaucratie is gekmakend en niet iedereen kan even rationeel handelen. Waar de overheid uitgaat van rationele, calculerende optimaliserende kansengrijpende burgers, bestaat de grauwe werkelijkheid uit mensen die moeite hebben met plannen maken, prioriteiten stellen en in actie komen.

Een reactie op mijn blog

Niet lang geleden werd ik zelf geconfronteerd met iemand die probeert de weg te vinden en op zoek is naar hulp.

Ik kreeg een reactie op mijn blog “Brief aan de burgemeester” van 9 februari 2016.  Kennelijk was iemand hier via een niet zo goed geslaagde google zoekactie op gestuit en verkeerde in de veronderstelling dat ze met haar klacht aan het juiste adres was.

Dit is de tekst (ik heb hem uiteraard geanonimiseerd):

Auteur: NN

E-mailadres: NN

Reactie:
geachte hoogheid burgemeester.
ik zal mijn verhaal kort houden waarom ik u een brief of email wilt laten schrijven.
i.v.m dat dit veel klachten heb rondom  jeugd zorg en pleeggezin.
b.v me kind word gepest op school omdat hij enigste kind met met huid kleur 14-04-2017 is me zoon geslagen door pleeg moeder omdta me zoon geen gordol niet om haf en gat hem een klap waardoor pleeg moede rme zelf hefet toe gegevhn ik was ook niet ver van wara het geburte.
jeugdt zorg ik heb een verschrikkelijke voogd die me stalkt chanteert bedreigt en me als een monster belt in de nacht om me gek te maken en me dingen zeggen waar geen hond van lus.
ik hoop dta u mij kan helepn jeugdt zorg samen veilig neem m niet serieus, ik word niet gehoord.
ik hoop dta u mij kan helpen od een advier krijgen eingelijk wil ik me verhaal openbara  maken wnat dit speelt al jaren lang.
ik ben het zat om Zo behandelt  te worden door samen veilig.
vriedelijke groet NN

 

Het gebeurt niet zo vaak dat een maatschappelijk probleem zo levensecht geïllustreerd wordt.