In april schreef ik een bericht over mijn wekelijkse gesprekken met een PVV-stemmer. We zwemmen baantjes en discussiëren. In oktober maakte ik een follow-up en afgelopen week kwam ik er weer op terug.
Omdat mijn medezwemmer mij verweet uitsluitend te leven binnen mijn Volskrant-bubble ging ik op zijn uitnodiging in eens rond te kijken op sites waar anders gedacht wordt.
Ik kwam terecht op The Post Online en deed verslag.
Ik vermoed dat de beheerder van deze site automatisch een bericht krijgt als de naam ervan ergens op het internet opduikt. Hij las mijn blog en zette een link op zijn site met als kop:
Fatsoenlijke Volkskrant-babyboomer komt buiten ivoren toren, ontdekt TPO, raakt in de war
Dat ik fatsoenlijk word genoemd is heel terecht, met dat baby-boomer heb ik meer problemen: ik verkeer in de veronderstelling dat babyboomers zijn verwekt in de blije jaren na de bevrijding, toen mensen weer voldoende vertrouwen in de toekomst hadden gekregen om aan nageslacht te gaan werken. Ik ben van 1955, ik vermoed dat de Tweede Wereldoorlog nauwelijks een rol heeft gespeeld bij mijn conceptie.
Als je de Volkskant een ivoren toren noemt ben ik daar inderdaad even vanaf geklommen, maar ik begrijp niet helemaal waaruit blijkt dat ik als gevolg daarvan in de war ben geraakt.
Op de site zelf kwamen de volgende reacties los:
Als de schat niet zo geschrokken was van de wereld vol met echte mensen was Martin vast wel met inhoudelijkheden gekomen in plaats van dooddoeners als “ik kom er niet goed achter”, “het doet me aan … denken”, “ik neem aan”, “ik vermoed dus”, “ik kon er geen touw aan vastknopen” en “ik ben niet onder de indruk”. Hij kan zich beter aan zijn zeventig (70!) centimeter ongelezen, uiteraard tweedehands, eeuwenoud en in het Engels, boeken wijden.
En rap gauw terug naar zijn door mama betaalde volkskrantbubbel. Lekker laten zitten daar. En zodra het zijn hoofdje buiten steekt, heel zacht “Trump” roepen, zodat het subiet weer terug de bubbel in kruipt. Losers gonna lose.
Overduidelijk is dat de man liegt dat hij barst Hij kende TPO natuurlijk wel en werd helemaal niet door een vriend gewezen op het bestaan ervan. Een stijlmiddel om een beetje schamper te doen over TPO. Verder heeft hij niets inhoudelijks te melden, behalve dat hij het niet eens is met een paar meningen die zijn geuit. File under:blah blah blah
Fatsoenlijke Volkskrant-babyboomer komt buiten ivoren toren, ontdekt TPO, raakt in de war, en vlucht snel weer terug in de veilige zorgzame warmte van zijn Safe Space. Zijn veilige haven tegen kwetsende feiten en ‘microagressions’.
Als kleinschalig blogger (27 abonnees) word je op deze manier ineens met de neus op het feit gedrukt dat iedereen, maar dan ook iedereen je stukjes lezen kan en dus ook de mogelijkheid heeft er (meestal anoniem) op te reageren.
In de dagen na plaatsing van Buiten je bubble steeg het aantal bezoekers van mijn site ineens van de gebruikelijke + 50 naar 668 (13 oktober) en 665 (14 oktober). Dit is kennelijk het gevolg van het linkje op TPO.
Gelukkig waren het er op 15 oktober weer gewoon 69 en gisteren 68.
Er kwamen ook reacties op mijn site binnen, drie min of meer normale (ik heb ze toegelaten) en één uitzonderlijk venijnige.
De schrijver van deze laatste reactie heeft de moeite genomen een groot aantal van mijn uitlatingen te kopiëren en van commentaar te voorzien. Het verbaast me natuurlijk niet dat Pietje Puk, PVV stemmer – zo noemt hij zich – het volslagen met mij oneens is, wel dat hij allerlei meningen over mij heeft die gebaseerd zijn op zijn vooringenomenheid.
Hij heeft duidelijk een beeld van de werkelijkheid en ziet in mijn stellingen een bewijs van de validiteit ervan.
Een bloemlezing (tussen aanhalingstekens staan steeds mijn woorden):
“We moeten zuinig zijn op onze democratie.”
Dus vooral referenda afschaffen, niet doe wat het volk wil en een elite laten beslissen: de beste manier om van je democratie af te komen.
“Besluitvorming is vaak moeizaam, maar we moet heel erg dankbaar zijn met de omstandigheid dat we onze volksvertegenwoordiging kunnen kiezen”
‘We’ moeten helemaal niks. Voor de duizendste keer. Jij bepaalt niet wat mensen wel of niet moeten, dat bepalen die mensen zelf.
“we vrijheid van meningsuiting hebben”
Behalve dan als het jou niet uit komt. En mensen te weinig ‘empathie’ hebben. Of dingen opschrijven die jou niet uitkomen. Dan zijn ze stom en moeten ze eigenlijk hun bek dichthouden.
“Als het aan jou ligt moet ik meer affiniteit hebben voor een laaghoofdige Amsterdamse hooligan (want Nederlander), dan met een erudiete, beschaafde man als Aboutaleb, want dat is immers een “buitenlander”.”
He is ‘laagvoorhoofdige’ maar dat terzijde. Kennelijk lukt het je niet eens om gewoon een autochtoon te beschrijven zonder er gelijk een achterlijke karikatuur van te maken. Waarmee je eigenlijk uitdrukt: ‘Gewone mensen zijn stom, behalve ik, want ik ben echt zoveel beter’. Probeer eens écht te verbinden en écht in gesprek te gaan. Je werkelijke drijfveer is dat je steeds boven anderen wilt uitstijgen. Je bent zo hypocriet als een christen.
“Wijsheid, menselijkheid en ondogmatisch denken moeten de oplossingen brengen.”
Totdat blijkt dat een bomvest in één klap alle wijsheid en menselijkheid uitwist. Had je nu maar wat meer van geweld gehouden. Overigens: als er iemand dogmatisch denkt ben jij het. Ken je dat verhaal van die balk in oog en de splinter bij een ander?
“Heel veel mensen worden misleid door slechte of gebrekkige voorlichting.”
Het soort voorlichting wat jij geeft: alles wat niet met jouw idee strookt mag niet meer meedoen.
“De sociale media zorgen ervoor dat veel mensen uitsluitend verkeren binnen hun eigen “bubbel”: ze horen alleen maar gelijkgestemde geluiden.”
precies wat jij doet: strijden tegen alle geluiden die niet met jou gelijkgestemd zijn. Om vervolgens te roepen dat je zo graag buiten je bubbel treedt. Het tegenovergestelde is het geval. Iedereen buiten jouw bubbel diskwalificeer je direct zodat je er ook niet mee in gesprek hoeft.
“We moeten er ons uiterste best voor doen dat mensen goed worden voorgelicht en dat we in gesprek blijven met elkaar.”
Wat dacht je er van om gewoon te stoppen voor andere mensen te bepalen wat ze allemaal ‘moeten’? En wat dacht je er van om te stoppen met mensen te ‘onderwijzen’ en ‘betuttelen’? How about een Wilders-stemmer als gelijkwaardige gesprekspartner zien inplaats er direct vanuit te gaan dat het iemand is die minder is dan jij?
Gratis tip: stop met denken dat je gelijk hebt en de waarheid in pacht hebt, dan kun je pas echt met mensen in gesprek. Nu ben je mensen vooral aan het vertellen waarom ze niet met jou in gesprek mogen.
Het is een wonderlijke sensatie iemand zo tegen je te keer te zien gaan terwijl die persoon je helemaal niet kent. En jij hem niet (neem ik aan).
Wat een boosheid!
Deze reactie leverde aanvankelijk ook nog wat verwarring op: Pietje Puk sprak mij in zijn bericht heel persoonlijk aan en eindigde zijn commentaar met de zinsnede “Tot volgende week dinsdag, dan pakken we de natte draad weer op”.
Ik vond dat hij het laatste zinnetje grappig had geformuleerd, maar trok natuurlijk wel de conclusie dat Pietje Puk dezelfde persoon was als de PVV’ er met wie ik elke dinsdag zwem.
Toen ik hem ermee confronteerde ontkende hij ten stelligste dat hij het stuk geschreven had.
Ik herlas mijn eigen bericht nog eens en zag dat het zinnetje over de natte draad weer oppakken van mij was. Pietje Puk had dat in zijn kopieerdrift in zijn eigen reactie laten staan.
Ik had dus wel gelijk dat ik de formulering grappig vond, en ik hoef mijn geloof in normale omgang met elkaar (ook al ben je het nog zo oneens) niet te herijken.
Welke conclusies trek ik uit deze leerzame episode?
- Ik realiseer me beter dan voorheen hoe goed je moet opletten met internet. Ik publiceer niet anoniem en dat maakt je kwetsbaar.
Ik moet er niet aan denken dat je je echt de gramschap van het reaguurdersrapalje op de hals haalt, zoals Sylvana Simons is overkomen. - Er wordt voornamelijk gescholden: je treft in reacties nauwelijks argumenten aan.
Degenen die mijn kritiek op The Post Online niet terecht vonden hadden gedeeltelijk een punt: ik beschreef vooral mijn indrukken, schreef geen zorgvuldige analyse. Ik pretendeerde dat laatste overigens nergens. - De tegenstellingen zijn heel erg groot en er is nauwelijks plaats voor discussie of uitwisseling van meningen. De posities staan vast en worden nooit verlaten.
- Ik probeer in mijn discussie met A. steeds “common ground” te vinden, om van daaruit door te redeneren. Als je samen vaststelt dat het fijn is dat we in een rechtsstaat leven kan je vervolgens naar voren brengen dat daar dan wel bij hoort dat je je neerlegt bij het vonnis van de rechter. Of: een maatschappij moet beoordeeld worden aan de manier waarop er met de zwakkeren wordt omgegaan. (Je kunt dan vervolgens discussiëren over wie die zwakkeren zijn).
Het vinden van gemeenschappelijke uitgangspunten is heel erg moeilijk omdat Wildersaanhangers ervan overtuigd zijn dat we helemaal niet in een democratie leven en dat de rechters allemaal D’66 –ers zijn die nepvonnissen vellen. Wilderstermen: nepparlement en foprechters. - Wilders, en met hem zijn volgelingen, blijft voortdurend steken in het opsommen van misstanden en gevaren en komen nooit met oplossingen. Ze gebruiken veel spierballentaal en denken dat alles goedkomt als de elite niet meer aan de macht is en er gebeurt wat het volk wil.
- Ik wil natuurlijk blijven praten met A, want de tijd gaat ongelooflijk snel als je praat onder het baantjestrekken, maar we kunnen het in de toekomst misschien maar beter alleen over bridge hebben.