Bananagrams

Onze vriendin uit Engeland was op bezoek.
Ze bracht een spelletje mee, dat we (volgens haar) heel erg leuk zouden vinden.

Nu houd ik niet zo erg van spelletjes. Ik word er zenuwachtig van en ik verlies altijd.
Zodra er een tijd-element bij komt kijken klap ik dicht. Ik hoor alleen maar het tikken van de klok. Zelfs als we nog niet eens begonnen zijn heb ik al het idee dat ik op achterstand sta.

Bij Bananagrams, waar het hier om gaat, moet je zo snel mogelijk klaar zijn, dus dan weet je het wel.
Het is de bedoeling dat je met jouw letters woorden maakt op kruiswoordpuzzelmanier. Wie het eerst al zijn letters gebruikt heeft is winnaar.

 

Op zich gaat dit nog wel, er wordt een beroep gedaan op je kennis en je bent niet louter afhankelijk van geluk. Maar nu komt het: je begint met een bescheiden aantal letters, de rest blijft in het midden liggen. Zodra iemand zijn eerste portie letters gebruikt heeft roept hij PEEL en moet iedereen er een letter bij pakken.

In de praktijk betekent dit dus, dat als je net verdiept bent in een mooi woord, je je de pleuris schrikt omdat een of andere fanaat al door z’n letters heen is. Je pakt een nieuwe letter, waar je helemaal niet op zit te wachten en net als je je concentratie weer hebt wordt opnieuw PEEL geroepen.

Je probeert wanhopig letters kwijt te raken, maar je stapeltje groeit gestaag en je schiet geen pest op.

Ondertussen zitten de anderen gezellig hun lettertjes neer te leggen en doen alweer hun mond open om PEEL te roepen. Je wil PEEL je reet zeggen, maar dat mag niet.

Dan is er natuurlijk iemand helemaal klaar, terwijl jij nog een hele stapel hebt liggen. Die speler roept BANANAS, want dat moet van de spelregels.
Je hebt verloren, maar er is nog één hoop: de BANANAS-schreeuwer kan een woord verkeerd gespeld hebben, en is dan af. Om de terminologie van het spelletje te handhaven: hij is een rotten banana.

Op internet zijn filmpjes te zien, waarop drie mensen heel gezellig het spelletje zitten te spelen. Er is geen geluid bij, ik vermoed dat dit geen toeval is.

Welke infantiele misantroop verzint zulke spelletjes?

Gelukkig is er ook nog een rustiger variant, waarmee ik kan leven, de Banana Smoothie. Hier worden alle tegeltjes uitgedeeld en kan je ongestoord je woorden leggen. Je verliest natuurlijk, want de anderen zijn altijd sneller (en jij hebt nog twee Q’s en drie X-en), maar er zit tenminste niet de hele tijd iemand PEEL te gillen.

Gisteren won ik eindelijk een potje van mijn vrouw, mijn gedeukte ego is een klein beetje opgeknapt.
Gelukkig stond ze grootmoedig toe dat ik Ipad en Instagram had neergelegd (een mens moet immers met zijn tijd meegaan), hoewel dit volgens de spelregels niet toegestaan is. Borg is ook op het randje, maar dat had ze niet gezien.

(Eigenlijk dus een rotten banana)

(Mijn vrouw had 13 letters over!)

 

Als Netflix weer eens niets te bieden heeft en als je boek uit is zou je het spelletje kunnen spelen. Muziekje aan en borrelnootjes bij de hand.

 

(Wie verbaasd is over mijn hekel aan spelletjes terwijl ik toch een verwoed bridger ben moet zich realiseren dat bridge een sport is, geen spelletje. En zelfs als je het een spel noemt heb je het toch in ieder geval over de koningin der kaartspelen. En er zit tenminste niemand tussendoor te schreeuwen).