We communiceren wat af dezer dagen.
KPN heeft nu een service-app waarop je kunt zien welke brieven en pakjes op weg zijn naar je brievenbus. WhatsApp pingt er af en toe lustig op los, het lijkt wel of je telefoon je smeekt om aandacht. En wel meteen, anders mis je van alles.
Ik zit niet op Twitter, Facebook of Instagram. Ik heb de indruk dat de eerste vooral gevuld wordt met drek die mensen over elkaar uitstorten en de andere twee voornamelijk berichten over hoe fijn anderen het hebben. Kijk eens naar deze exquise maaltijd/ dit prachtige zwembad/ deze lieve grappige poes!
WhatsApp is vaak erg handig, je begrijpt niet hoe je vroeger door het leven ging zonder.
Er zitten wel wat rare kanten aan:
- Heel vaak word je deelgenoot gemaakt van zaken die jou helemaal niet aangaan en die je ook volstrekt niet interesseren. Dit gebeurt vooral in groeps-app’s.
- Dit medium is vooral geschikt voor korte, snelle contacten. Toch komt het ook voor dat complete teksten (die natuurlijk veel beter via e-mail verstuurd kunnen worden) op je schermpje verschijnen. Wie kan/gaat dat nu serieus lezen?
- Vaak wordt een bericht vergezeld van een hele sliert emoticons. Infantiliteit ten top!
- Soms verbaas ik me erover dat een bericht geen enkele reactie kreeg, maar dan blijkt dat er hartjes of duimpjes onder zijn geplakt.
- Een beetje psychologie van de koude grond leert ons dat een dergelijke handeling compleet risicoloos is en dus heel goed in de plaats kan komen van een inhoudelijke reactie.
- Men vindt zo’n goedkoop semi-antwoord wel zo veilig, want dan hoeft men geen standpunt in te nemen (wat kritiek zou kunnen uitlokken) en het maskeert tevens het onvermogen van veel mensen om nog enkele zinnen zonder taalfouten te formuleren.
- Je kunt uiteraard niet meer van een (zinvolle) dialoog spreken, eerder van een monoloog.
- Ik zet vraagtekens bij de zogenaamde betrokkenheid die blijkt uit reacties op vervelende berichten. Als iemand appt dat hij een vergadering wegens ziekte niet kan bijwonen lokt dat prompt allerlei steunbetuigingen en goede wensen uit.
Ben ik heel hardvochtig als ik de mededeling voor kennisneming aanneem en niet regeer met “O, wat naar voor je, ik hoop dat je snel weer beter bent” gevolgd door allemaal grappige kleine plaatjes? - Zijn er grenzen? In mijn groepsapp zit een arts die kennelijk zo gewend is aan het omgaan met nare kwalen, dat hij ons een grafisch beeld stuurt van zijn oor waarvan chirurgisch een stuk is verwijderd.
Ik constateer een trend en raad de oudere mannen die aan hun prostaat geholpen zijn deze te volgen. Benieuwd wat voor plaatjes dat zal opleveren.
De fijne foto van het verminkte oor lokte overigens ook deze reactie uit: “Ik had je nog zó gezegd niet naar de van Gogh-kliniek te gaan!” - Als je op het ronde fotootje tikt dat naast het bericht staat kan je een vergroting in beeld krijgen. Dan zie je vaak de afzender in een pose die duidelijk moet maken hoe hij/zij graag gezien wordt. Heel leerzaam en eigenlijk toch weer een klein beetje Insta!