Flyeren in het centrum

We hadden afgesproken dit keer samen met de PvdA op te trekken: we stonden met een tent op het Stadhuisplein van Almere en boden voorbijgangers een folder aan met informatie over ons programma.

Je gaat mensen een beetje lastigvallen, dus is vriendelijkheid en voorzichtigheid geboden.

Ik stond in mijn groene jasje op het pad van de mensen die het stadshart bezochten en merkte meteen dat velen een omtrekkende beweging maakten toen ze mij zagen staan. Heel begrijpelijk, dat doe ik zelf ook als ik een colporteur ontwaar.

Maar mijn boodschap is natuurlijk belangrijker dan die van Jehova’s getuigen of krantenabonnementenaansmeerders.

Ik sprak dus iedereen met een vrolijk goedemorgen aan, zelfs als ze mijn blik probeerden te vermijden. Ik vroeg ook of ik ze een folder over de verkiezingen mocht geven.

Velen beschouwden het als de makkelijkste manier om van mij af te komen die dan maar te accepteren. Wie weet hebben sommige mensen er ook nog een blik op geworpen.

Anderen maakten duidelijk dat ze geen belangstelling hadden, vaak vertelden ze dat ze niet op GroenLinks zouden gaan stemmen, maar op een andere partij. Niet zelden deden ze dat op enigszins triomfantelijke toon. (Kijk mij eens lef hebben!)

Ik vroeg aan veel mensen of ze zouden gaan stemmen en drong er bij hen op aan dat vooral wel te doen.

Er was sprake van een terugkerend patroon: mensen deden afwerend en gedroegen zich alsof ze beducht moesten zijn voor ongewenst gedrag. Als ze merkten dat ik geen kwaad in de zin had en ze ook nog ondanks hun afwijzing een fijne dag toewenste ontdooiden ze bijna allemaal en wensten mij hetzelfde.

Vanzelfsprekend stuitte ik op een aantal mensen die vertelden dat ze al van plan waren GL te stemmen. Die complimenteerde ik uiteraard met hun verstandige keus.

Ik heb ruim vier uur geflyerd en ik heb heel wat korte of lange gesprekken gevoerd. Ik kwam veel boosheid en verontwaardiging tegen, heel veel mensen gaven aan geen enkel vertrouwen (meer) te hebben in de politiek. Rutte werd vaak bekritiseerd en ook Kaag kreeg er nu en dan ongenadig van langs. De persoonsgericht campagne tegen haar van Wilders en Baudet was kennelijk aangeslagen.

Een jonge vrouw vertelde dat ze slachtoffer was van de toeslagenaffaire en haar stemoproep had verscheurd. Ze kon het absoluut niet verkroppen dat het kabinet was blijven zitten nadat de zaak aan het licht was gekomen. Haar moeder had haar erom uitgefoeterd met het argument dat haar verloren stem er eigenlijk een op Rutte was..

Ik sprak oude mensen die bijna niet meer konden rondkomen (ik moest raden hoe hoog het pensioen was van een meneer die 25 jaar in de textiel had gewerkt), van een ex-Knilmilitair die al zijn vertrouwen in de Staat was kwijtgeraakt en warempel ook een paar wappies die vonden dat Poetin helemaal gelijk had toen hij de Oekraïne aanviel. Ze waren ervan overtuigd dat de hele wereld bestuurd werd door een elite in Davos en dat Corona niks voorstelde en gebruikt werd om ons onder de duim te houden.

Mijn winkelende buurman was verrast mij aan te treffen (had zeker de GL-posters voor mijn ramen niet gezien). Ik zei tegen hem dat ik vermoedde dat zijn politieke voorkeur niet bij GL lag, omdat ik hem regelmatig Wilders-taal had horen uitkramen. Hij begon uiteraard nu ook weer met een tirade tegen de vluchtelingen die alles inpikken.

Als je niet oplet word je mismoedig van de klaarblijkelijk grote invloed die volksmenners op de mensen hebben. Heel veel mensen reproduceerden populistische denkbeelden.

Toch is het niet uitgesloten dat onze gesprekken een enkeling aan het denken hebben gezet.

Het is opmerkelijk dat er geen enkel onvertogen woord is gevallen. Sommige voorbijgangers reageerden helemaal niet op mijn toenaderingspoging, anderen maakten duidelijk dat ze een heel andere politieke mening waren toegedaan, maar ik heb geen enkele vervelende opmerking gehoord.

Meestal konden we het op één terrein wel eens worden: het is belangrijk dat je je stem uitbrengt en we zijn bevoorrecht dat we in een land leven waar je kunt stemmen.

 

Het was een leerzame dag, ik ontmoette zelfs oude kennissen die beloofden op me te zullen stemmen. Een andere passant overwoog dit, niet op basis van de GL standpunten, maar op grond van onze gemeenschappelijke Friese roots. Zijn dag kon niet meer stuk toen ik in het kader van de stikstofdiscussie een spreekwoord dat mijn vader vaak gebruikte reciteerde: It is de boer al lyke folle, as de ko skyt as de bolle*.

 

Collega’s Gebke (gedeputeede) en Corina (lijsttrekker) in Lelystad.

 

 

*Het maakt de boer niet uit of de koe schijt of de stier.