Klasse

’t Is jammer genoeg weer afgelopen met de serie Klassen, die Human de afgelopen weken uitzond.

We kregen een prachtig beeld van een aantal kinderen en hun leerkrachten in Amsterdam-Noord.  De titel is dubbelzinnig: rode draad is de ongelijkheid in het onderwijs; de uitdrukking “als je voor een dubbeltje geboren bent word je nooit een kwartje” is nog altijd van toepassing.

We zien kinderen als Anyssa en Yunuscan worstelen met de concentratie en allerlei afleidende factoren. Anyssa woont bij haar grootouders (en zorgt beter voor hen dan zij voor haar) en Yunuscan’s moeder is erg ambitieus met betrekking tot haar zoon maar kan hem in geen enkel opzicht helpen.

Gianny heeft zo’n slechte thuissituatie dat hij bijna gedoemd is het verkeerde pad op te gaan.

Vigo wil naar het VWO, maar heeft voorlopig een HAVO-advies, wat hem meer zorgen baart dan goed is voor een 11 jarig kind. Hij zit echter op een witte school en zijn vriendjes zijn allemaal al voorgesorteerd voor Atheneum of Gymnasium.

De documentaire is heel erg vakkundig gemaakt, dit zijn enkele observaties:

• Een heldenrol is weggelegd voor de leerkrachten Astrid en Jolanda. Het zijn heel duidelijk Amsterdammers met het hart op de goede plaats. Ze doen er alles aan de kinderen zo goed mogelijk te begeleiden.
• Zij bewijzen de stelling dat goed onderwijs begint en eindigt met goede leerkrachten.
• Ze hebben de kinderen goed in de hand, hun klassenorganisatie is prima op orde en ze worden met u aangesproken.
• Anyssa en Yunuscan zijn heerlijke kinderen. Wie zou daar niet een klas vol van willen hebben?
• Opvallend is de belangrijke rol die is weggelegd voor toetsresultaten. Ze zijn voor leerling, leerkracht en ouders voortdurend in beeld en drukken zo te zien een bijzonder zwaar stempel op de onderwijsactiviteiten. Ik kende deze ontwikkeling natuurlijk, maar ze nemen een nog prominenter plaats in dan tien jaar geleden.
• Het gaat niet goed met Gianny, maar het lijkt erop dat er toch heel wat hulptroepen voor hem in het geweer kunnen worden gebracht. Je kunt niet zeggen dat hij aan zijn lot wordt overgelaten (behalve dan door zijn ouders….).
• Een puntje van kritiek: de filmmaker die het commentaar verzorgt had daar beter een ander voor kunnen kiezen. Haar stem klinkt voortdurend verbaasd-verontwaardigd.

Een feest om te zien dus, als je de serie gemist hebt moet je er alles aan doen hem alsnog te bekijken.

Klassen           8 ½