We vieren feest. Na vier jaar diepe ellende onder de slechtste president ooit heeft een krappe meerderheid van de Amerikanen ervoor gekozen hem weg te sturen.
Ik heb me voorgenomen de naam van de ex-president niet meer uit te spreken, dat zou teveel eer zijn.
We hebben vier jaar lang de slechtste kant van Amerika gezien, niet verbaasd omdat er zoveel domme mensen zijn die op de oranje dikzak gestemd hebben maar wel omdat zoveel mensen zó graag aan de macht wilden blijven dat ze hem bleven steunen.
Politiek op zijn smerigst in de grootste democratie ter wereld.
Ik heb met een brok in mijn keel zitten kijken naar de sobere inauguratie-ceremonie van Biden en was diep onder de indruk van zijn speech (die nu door verstokte Republikeinen alweer besmeurd wordt) en het prachtige gedicht van Amanda Gorman.
Er zijn maar weinig hoopgevende elementen in de Amerikaanse samenleving, heel veel jonge mensen zijn gelukkig een stuk verstandiger dan de generatie boven hen.
We gaan kijken hoe het verder gaat, de Republikeinen tellen hun knopen. Ik hoop dat ze tot de conclusie komen dat het voor de partij het beste is als ze fors afstand nemen van hun voormalige leider.
Ik keek naar de toespraak van de nieuwe president die hij gaf voor zijn nieuwe staf in het Witte Huis. Hij maakte heel erg duidelijk dat ze onder zijn bewind iedereen met respect moeten behandelen. Hij onderstreepte dat de overheid in dienst staat van het volk, hij zelf ook, en dat hun salarissen betaald worden uit de belastingen.
Zijn toon was mild, zoals we gewend zijn, maar er was één moment waarop hij duidelijk maakte dat er met hem niet te spotten valt: als hij merkt dat een van zijn medewerkers respectloos handelt zal hij hem/haar op staande voet ontslaan.
Hup Amerika! Zo ken ik je weer!
Als je het optreden van Amanda Gorman nog niet had gezien: hier is de link.
Dit is de link naar de duidelijk boodschap van Biden.
Tot slot een prachtige animatie.
Helemaal mee eens !
Goed verwoord.
Groet u, Rita