Steve Jobsscholen in de knel
Dit is de titel van een artikel in het AOB-blad. Scholen haken af van het concept, (waarbij alle kinderen een iPad krijgen). Men is niet erg te spreken over de hoge financiële bijdrage die door Maurice de Hond gevraagd wordt en de resultaten beantwoorden niet helemaal aan de verwachtingen. (Zie hier voor het volledige artikel).
Dit verbaast mij natuurlijk niet. Ik blogde al eerder over mijn confrontatie met de goeroe van de tablets, die vreselijk veel verstand van onderwijs heeft. Alle kritiek wijst hij van de hand met het argument dat het huidige onderwijs heel erg ouderwets is, als je het niet met hem eens bent ben je een fossiel.
Ik schreef ook al over Manfred Spitzer, die een boek publiceerde over de kwalijke effecten van ondoordacht computergebruik op het geheugen (Digitale Dementie). Zie hier.
Spitzer heeft inmiddels een nieuw boek geschreven, wonderlijk genoeg bestaat dit voor een groot deel uit een herhaling van zijn vorige standpunten.
Digiziek – pleidooi voor offline leven is nog uitgebreider en citeert nog meer onderzoek. Hij heeft het nu uitdrukkelijk ook over het wijdverbreide gebruik van de smartphone.
Stress, depressie, slapeloosheid en een verslechterde motoriek en conditie behoren allemaal tot de risico’s.
Het is ongelooflijk om te lezen hoeveel wetenschappelijk onderzoek er gedaan is op het gebied van het gebruik van de computer en smartphone. Keer op keer wordt heel duidelijk aangetoond dat er heel veel schadelijke effecten zijn van het gebruik van deze apparaten. En het gebruik neemt alleen maar toe…
De lobby van fabrikanten en leveranciers is zo sterk, dat gefundeerde kritiek geen poot aan de grond krijgt.
Spitzer maakt meerder keren de vergelijking met de situatie rondom het roken: het was al heel lang bekend dat het zeer schadelijk was, maar niemand deed er iets aan. De fabrikanten konden heel lang volhouden dat er wetenschappelijk nog geen direct verband tussen roken en longkanker was vastgesteld, ze konden altijd wel ergens een onderzoek opduikelen dat zogenaamd het tegendeel aantoonde.
Jonge mensen zitten vastgeketend aan hun mobieltje en worden diepongelukkig als ze er een tijdje geen gebruik van kunnen maken. Ze gaan ermee naar bed en ze staan ermee op. Ze besteden er zoveel tijd aan (niet zelden 12 uur per etmaal) dat andere activiteiten in het gedrang komen.
Communicatie vindt op een gegeven moment alleen nog plaats via een apparaat. Interactie en empathie staan op een laag pitje.
Spitzer maakt zich niet populair met zijn standpunt dat vooral het onderwijs uiterste terughoudendheid moet betrachten in het gebruik van digitale middelen (hoe vaak wordt kennis niet verward met informatie?). Hij heeft bakken kritiek over zich heen gekregen, terwijl hij toch steeds verwijst naar wat wetenschappelijk is aangetoond.
Opvallend is dat hij het in zijn nieuwe boek nauwelijks heeft over de traditionele activiteiten (spelen, muziekmaken, zingen, genieten van de natuur, je vervelen, dromen) als alternatief voor de alomtegenwoordige schermpjes.
In zijn vorige boek stond hij hier uitvoerig bij stil, ik vermoed dat hij juist hierom veel bagger over zich uitgestort heeft gekregen: het is heel simpel om iemand belachelijk te maken als hij pleit voor “ouderwetse” zaken.
We luisteren veel liever naar moderne betweters als Maurice de Hond.
Digiziek: 8