Amalia, Scholz en ik (PS 2)

We hadden het niet van tevoren met elkaar afgestemd, maar de kroonprinses, de nieuwe bondskanselier en ik deelden eergisteren een nieuwe ervaring: we werden geroepen tot een Hoger Ambt.

Ik werd als lid beëdigd in de Provinciale Staten van Flevoland tijdens een vergadering die aanvankelijk digitaal zou zijn, maar op het laatste moment werd veranderd in een fysieke bijeenkomst.

Dat betekende dus dat ik te midden van mijn nieuwe collega’s de belofte aflegde geen giften aan te nemen en me aan de grondwet te zullen houden.

Het was een mooi moment: alle aanwezigen gingen even staan en iedereen feliciteerde me naderhand.

 

Ik moest natuurlijk meteen mee vergaderen, waarmee ik in een voor mij totaal nieuwe wereld terecht kwam.

Op de agenda stond een interpellatiedebat dat was aangevraagd door enkele fracties, het ging over de mogelijke vestiging van een mega-datacenter bij Zeewolde*. Dit debat duurde uiteindelijk bijna zes (!) uur, waardoor  andere agendapunten noodgedwongen moesten worden doorgeschoven naar een volgende bijeenkomst. De voorzitter sloot om 23.30 u de vergadering.

Mijn eerste dag als statenlid, een aantal persoonlijke observaties.

• De voorzitter (Commissaris van de Koning Leen Verbeek) hanteert strenge vergaderregels. Er is sprake van eerste- en tweede termijn, beperkte spreektijd, interrupties, vragenrondes, voorstellen van orde en beantwoording van vragen door leden van Gedeputeerde Staten. Je zou kunnen denken dat deze strenge regels zorgden voor een overzichtelijk debat, maar dat valt in de praktijk een beetje tegen.
• De meeste  spreektijd wordt benut door de fractiewoordvoerders, ik vond dat ze zichzelf nogal eens herhalen.
• Het debat wordt vooral door de oppositie gebruikt om de gedeputeerden ter verantwoording te roepen.
• De Statenzaal is Coronaproof gemaakt: met behulp van extra tafels zijn nu drie ringen gecreëerd in plaats van de ene die gebruikelijk is, iedereen zit minstens anderhalve meter van elkaar af.
• Als je het woord krijgt moet je je microfoon aanzetten, waardoor ook meteen de camera getriggerd wordt. Het beeld van de camera’s wordt geprojecteerd op een groot scherm en wordt ook gestreamd zodat mensen via internet kunnen meekijken.
• De vergadering wordt regelmatig geschorst, je kunt dan met je fractie (of andere statenleden) overleggen.
• De Statenleden worden uitstekend verzorgd: er is een overvloed aan hapjes en drankjes en om 18.00 u is er stamppot met jus en worst (ook in vegetarische en zelfs vegan-uitvoering).
• Er is  massieve ondersteuning van het democratische proces, acht of tien griffieleden zorgen ervoor dat alles op rolletjes loopt.
• Stemmingen vinden plaats via je I-pad. Je voert ja of nee in en even later verschijnt de uitslag op het grote scherm. Je kunt precies zien hoe iedereen gestemd heeft. Onthouden van stemming kan niet, als je dat zou willen moet je de zaal verlaten.
• De voorzitter heeft een moeilijke taak. Aan de ene kant moet hij ervoor zorgen dat we goed en vlot vergaderen, aan de andere kant moet hij recht doen aan het democratische proces, hij mag en wil niemand de mond snoeren.
  Als hij enkele keren probeert het proces wat te bespoedigen wordt hij geconfronteerd met protesten.
  De CvdK herinnert ons er regelmatig aan dat hij de regels hanteert zoals de vergadering die zelf heeft vastgesteld.
• Tijdens schorsingen en in de wandelgangen gaat iedereen uiterst hartelijk en hoffelijk met elkaar om. Je kunt kennelijk in een vergadermodus zitten (gespierde taal gebruiken) en in een “normale” modus waarin je vriendelijk met elkaar omgaat.
• Ik heb begrepen dat de Gedeputeerden (van elke coalitiepartij één) een heel lastige dubbel-positie hebben. In de dagelijkse uitoefening van hun functie hebben ze vooral de rol van bestuurder en vertegenwoordiger van de provincie. In hun taakopdracht staat dat ze de (economische) belangen van de provincie moeten behartigen, dus  proberen ze overal zoveel mogelijk uit te slepen. Het is niet onmogelijk dat ze af en toe vergeten dat de gekozen statenleden hun baas zijn en recht hebben op alle relevante informatie. In deze PS-vergadering moesten ze zich verantwoorden en dat was geen makkelijke klus.

Na zo’n zeven uur vergaderen op mijn eerste dag als Statenlid duizelt het me. Mijn fractiegenoten zijn door de wol geverfd, maar vertellen me dat het er vandaag toch wel uitzonderlijk aan toe ging.

Ik heb een nieuwe wereld betreden en ben meteen met mijn neus in de boter gevallen. Maar mijn enthousiasme is er niet minder om geworden!

 

 

 

 

 

 

 

*Voor de diehards die zin hebben zich te verdiepen in provinciale politiek:

Waar ging het nu eigenlijk over?

Bij Zeewolde wordt wellicht een enorm datacenter gebouwd, de besluitvorming hierover vindt plaats in de Gemeenteraad van Zeewolde.

Ongeveer een jaar geleden verzocht Zeewolde het college van Gedeputeerde Zaken van de provincie te lobbyen bij het rijk. Het College stuurde een brief aan de minister met het verzoek samen te werken om het project te realiseren.

Deze brief werd niet gedeeld met Provinciale Staten en werd pas openbaar nadat een dagblad  een beroep op de WOB had gedaan.

Deze brief was aanleiding voor een interpellatiedebat, aangevraagd door een aantal fracties van de oppositie.

In dit debat moest de gedeputeerde verantwoording afleggen, vele statenleden wierpen hem voor de voeten dat hij niet aan zijn informatieplicht had voldaan.

Het debat was op een gegeven moment voor mij niet helder meer, het leek wel uitsluitend nog te gaan over de nadelen die aan een mogelijke vestiging van zo’n groot datacenter zouden kleven. Ik had begrepen dat de gemeenteraad hierover moest beslissen en dus niet PS.